Ola bibliocolegas!
Esperamos que disfrutedes coa presentación “¿Cómo se hacen los libros?” , que está no blog da nosa biblioteca http://crocaiodesampaio.blogspot.com , os poemas que cada semana realizades nos distintos grupos, e as diversas actividades e informacións que imos incorporando ó blog.
Como sabedes o día do libro, é unha data moi especial, disfrutar da lectura é un pracer, por iso queremos compartir con vós estes libros
El libro que solo quería ser leído. José Jorge Letria. Mandarina. Texto Editores.
Era un libro que uma vez estuvo de moda, viajó por el mundo, pasó de mano en mano, tuvo lectores apasionados y, al final, terminó en la estantería de los libros olvidados y solitarios. A partir de ese momento su único sueño fue volver a ser leído.
El árbol de las cosquillas. Chae Strathie e ilustraciones de Poly Bernatene. Ed Unaluna.
¿Has estado alguna vez donde crece el árbol de las cosquillas... el que te hace reír con ramas en las costillas? Si no has estado, este libro puede mostrarte el camino pero... ¡es un secreto! El árbol de las cosquillas es una disparatada y sorprendente aventura al mundo de los sueños.
Soños de andel. Susana Lamela. Il María Lires. Ala delta. Tambre.
No val de Lepouco está Lemoito, a medio camiño entre Leraveces e Leracotío, que non está lonxe e unense nunfermoso camiño. En Lemoito hai unha antiga biblioteca, onde vive Ani, un libro un pocuo raro, mais alto cos demais e cun sombreiro de moitas cores, pero moi gordo. Haberá alguén co leve?
O meu gato é un poeta. Fran Alonso. Xerais.
Libro e cd.
Transmite a poesía dun xeito lúdico e divertido. Está ideado coma si fora un xogo e ten a súa propia páxina web www.gatopoeta.net con diversas actividades.
A música das seis cancións é de Xurxo Souto.
¿Cal é a miña cor? Antoine Guilloppé. Il Géraldine Alibeu. Tr: Anaír Rodríguez Rodríguez.
Ed. Xerais. Colección Sopa de libros.
Pregúntome cál é a miña cor. Algúns galegos din que son un neno árabe e para os árabes son galego. ¿Será que a cor da miña pel o di todo? ¡Eu coido que non! Hai galegos negros, brancos, amarelos coma min. Na clase é o compañeiro árabe, no barrio é o veciño de orixe estranxeira e entre os africanos é un neno galego. ¿Será a cor da súa pel a culpable de tanta lea? O neno protagonista non o sabe, pero o seu can axudaralle a descubrir a solución.
CROCAIO E CRODILA
Un saúdo lector
Ningún comentario:
Publicar un comentario