xoves, 3 de xuño de 2010

Conociendo a Chopin a través de anécdotas 2ª parte

ERA UN SENTIMENTAL
De joven, a los 19 años, tras escuchar a una joven cantante de ópera Konstancja Gladkowska, cree estar enamorado , pero ni siquiera se atreverá a hablar con ella, es a uno de sus amigos al que escribe y le comenta que se inspiró en ella al componer las siguientes obras: Adagio del Concerto en Fa m Op 21 y Vals Op 70 nº 3.
A los 25 años, Chopin visita a la familia Wodzinski, los hijos eran amigos de la infancia de Chopin. Cuando ve a María Wodzinski, se escriben y hacen proyectos para casarse, pero la frágil salud de Chopin, preocupó a los padres de María, que no permitieron que se casaran. Sin embargo, Chopin conservó toda su vida una rosa y las cartas que había recibido. En el sobre que las guardó escribió “Mi pena”.





CONOCE A GEORGE SAND

En 1.838 conoce a George Sand, escritora y mujer completamente diferente a las que él conociera. George Sand ( pseudónimo literario de Aurore Dupin).
Le impresionó profundamente y se enamoró de ella.
Palabras registradas en el diario de Chopin.“La he visto tres veces. Me mira profundamente a mis ojos mientras toco. Mi corazón bailaba con ella...y sus ojos sobre mis ojos, ojos sombríos, singulares, ¿qué es lo que estarán diciendo? Se inclinaba sobre el piano y su mirada efusiva me inundaba... ¡Mi corazón fue capturado!...


VIAJAN DE MARSELLA A MALLORCA

En Mallorca, los primeros días muy bien, pero empeora el tiempo y su salud se resiente. Rechazados por los lugareños, por la salud de Chopin y temerosos del contagio, Chopin, Sand y los dos hijos de ella: Maurice y Solange, tuvieron que trasladarse a la vieja cartuja de Valldemosa.
Aquí compondrá numerosas obras. Le atienden diversos médicos, pero no aciertan con los tratamientos y lo debilitan aún más.


Vuelven a París, dónde se instalan nuevamente y vuelven a ver a las personalidades y amigos que tenían.




CHOPIN Y LISZT : Unidos por la música y por la amistad.

Chopin y Liszt eran casi de la misma edad, y tenían cierto parecido, eran grandes aficionados al teatro, a veces, se hacían pasar el uno por el otro y se admiraban mutuamente.





Era una noche de mayo y los invitados estaban reunidos en el salón. Liszt tocaba un Nocturno de Chopin, pero, siendo también compositor, no se limitaba a interpretarlo tal y como estaba escrito. Intercalaba variaciones de todas clases, saliendo y entrando a su capricho en la partitura. Todos estaban admirados de su habilidad… menos Chopin que no podía ocultar su nerviosismo al ver tratar a su obra con tanta libertad. Por fin se acercó al piano y dijo:
- Querido amigo, si me haces el honor de tocar algo mío, toca lo que está escrito; sólo Chopin puede corregir a Chopin.
Liszt se levantó, un poco molesto.
- De acuerdo. Tócalo tú, entonces.
- Con mucho gusto.
Cuando Chopin se sentaba, una mariposa se acercó al quinqué y se quemó en la llama, apagándolo. Alguien quiso reavivir la llama, pero el músico se opuso.
- Al contrario. Apagad también todas las velas. Me basta la luz de la luna.
Cuando terminó, los presentes se levantaron entusiasmados; el primero fue Liszt, que le dijo abrazándole:
- Querido amigo, tenías razón… las obras de un genio como tú son sagradas.
La anécdota se comentó en todos los salones de París, y Chopin la repetía con la satisfacción de quien ha ganado una partida difícil. Lo supo Liszt, e imaginó una pequeña venganza. Días depués, en el mismo salón donde había ocurrido la pugna anterior, rogó a su amigo que se sentara al piano mientras ordenaba a un criado que apagase todas las luces para que el ambiente, fuese más íntimo; esa vez sin siquiera la luz de la luna. Ya a oscuras la sala, y cuando Chopin iba a empezar, Liszt le dijo al oído que le dejara la banqueta; el otro, imaginando que se trataba de una broma, se deslizó silenciosamente hasta la butaca vecina. Entonces Liszt procedió a interpretar todas las composiciones que Chopin había tocado en la velada famosa, y lo hizo con tal pureza que los emocionados asistentes creían que el polaco repetía su concierto anterior. De proto, se detuvo, prendió una cerilla y encendió las velas que había encima del piano.
Asombro en la sala. ¡Creíamos que era Chopin!, a lo que el bromista contestó, saludando: “Como veis, Liszt puede ser Chopin cuando quiera, pero Chopin, ¿podría ser Liszt?


CONCIERTO EN LA SALA PLEYEL: Uno de los mejores conciertos de Chopin.



Chopin escribe una carta a su hermana mayor comentándole diversos aspectos sobre el próximo concierto:
“En lo que a mí respecta, estoy tan bien de salud como me es posible. Pleyel, Perthuis, León, Albrecht me han convencido de que dé un concierto. Desde hace una semana no quedan localidades. Lo daré el 16, en la sala Pleyel. No hay más que trescientas entradas a 20 francos. Tendrá a lo mejor de la sociedad parisina. El rey ha mandado reservar 10 localidades; la reina, otras diez; la princesa de Orleáns, diez y el duque de Monpensier, diez, a pesar de que no podrán asistir al concierto”


PROBLEMAS CON GEORGE SAND

La relación con George Sand se rompe, tras muchas disputas en 1.847. Su estado de salud es crítico.
Delacroix, un gran pintor francés, gran admirador de Chopin, pintó un cuadro de Chopin y George Sand, pero no se sabe quién partió el cuadro a la mitad.
La parte de Chopin se expone en el Louvre, la izquierda de George Sand en el Museo Ordrupgaard, Copenhague














VIAJA A INGLATERRA Y ESCOCIA, PERO EN SEGUIDA VUELVE A PARÍS.

Va a Inglaterra y Escocia. Es su último viaje, pues el clima húmedo, los esfuerzos y sus numerosos compromisos empeoran gravemente su salud. Agotado, regresa a París.


NO PUEDE CASI TRABAJAR , SUS AMIGOS Y FAMILIARES LE AYUDAN.
Se habitúa a llevar un ritmo de vida, que requería tener mucho dinero: carruaje, cochero, mayordomo, …pero su salud le impide trabajar: dar conciertos, clases, componer al mismo ritmo, pero continúa despilfarrando el dinero, por eso amigos y familiares le ayudarán a pagar sus gastos.


SU SALUD EMPEORA DRÁSTICAMENTE Y ESCRIBE A SU HERMANA MAYOR.

Ludwika se desplaza inmediatamente a París, y quedará allí hasta que fallezca su hermano, el 17 de octubre de 1.849, a la edad de 39 años.

Tumba de Chopin


Fue enterrado en el cementerio Pere-Lachaise de París y durante la ceremonia, se reprodujo el Réquiem de Wolfgang Amadeus Mozart, como indicara el propio Chopin y también su propia composición: Preludes en E menor y B menor..

POLONIA, SIEMPRE PRESENTE.
La música de su país: polonesas, mazurcas, son obras que introducirá en la más selecta sociedad parisina y que realizará durante toda su vida.
Siempre conservó el puñado de tierra que le regalaran sus amigos en 1.830, y a petición suya, en su entierro, se deja caer sobre el ataúd el puñado de tierra polaca.
En su testamento, Chopin dispuso que su corazón fuera estirpado, y enviado a Varsovia a la Iglesia de la Sta Cruz, dónde está grabada en polaco la frase evangélica: “Dónde está tu tesoro, allí está tu corazón”. En la II Guerra Mundial fue retirado por miedo a que lo robaran o destruyeran.



¿QUÉ PASÓ DESPUÉS?
Aunque Ludwika reunió todos los recuerdos, cartas y manuscritos de su hermano, la mayoría de ellos resultó destruída por los cosacos en 1863, a raíz de un nuevo levantamiento polaco contra el ocupante ruso.
El pianista Julian Fontana, compañero de estudio y amigo de Chopin, se encargó de publicar a la muerte de Fréderic muchos de sus trabajos.
A pesar de los años transcurridos su música continúa deleitando a miles de personas. Existen importantes monumentos erigidos en su honor.


EL BRONCE DE SU MONUMENTO es destruído por los nazis.

Tropas nazis destruyen el monumento a Chopin en el parque Lazinski, en Varsovia. Para ellos, sus obuses eran más dignos del broce que la memoria de Chopin.










Monumento a Frèderic Chopin erigido en el parque Laziensky de Varsovia.





Monumento a Chopin en el Parque Monceau, en París

Chopin no seu 200 aniversarió é homenaxeado en Europa






Chopin es homenajeado en toda Europa



En sus menos de 40 años de vida, Federico Chopin no dio más de 30 conciertos públicos. Al maestro del romanticismo simplemente no le gustaban las multitudes, y menos mostrar sus destrezas frente a ellas.
“En la cultura polaca no hay otra figura tan conocida en el mundo y que representa tan bien la cultura polaca“.
POLONIA, cuna de Chopin, lleva la batuta. Además de circuitos por el país que siguen los pasos del músico y de festivales enteros consagrados a él, en Varsovia se acaba de inaugurar el Museo Federico Chopin. Ocupando los cuatro pisos del Castillo Ostrogski, concentra en un solo sitio la mayor colección de objetos del autor; más algunas modernas instalaciones con secciones multimedia y visitas interactivas).



A Polonia, claro, le sigue PARÍS, donde el músico vivió bastantes años, y donde tampoco han escatimado en festejos y recitales. Los mismos que han contagiado a gran parte del mundo, principalmente a Europa.

Chopin en…

Varsovia: se estrena el ballet “Chopin”, que aborda hitos de la vida del gran compositor, y en el que participan las principales figuras del Ballet Nacional de Polonia. Del 9 al 22 de mayo, en el Teatr Wielki-Opera Narodowa, construido a mediados del siglo XIX.


Londres: seis manuscritos musicales originales –incluyendo La Barcarola–, dos retratos del genio que se muestran al público por primera vez, y su máscara mortuoria son algunos de los 44 objetos que conforman la muestra “Chopin, el refugiado romántico”, en la Biblioteca Británica. Además, en varios puntos de la exhibición es posible escuchar grabaciones históricas atesoradas por el Archivo de Sonidos de la biblioteca. Hasta el 16 de mayo.
París: “El estudio del compositor” se llama esta muestra temporal que incluye instrumentos musicales, cuadros, manuscritos, y un montaje escenográfico muy original, que prácticamente permite ver a Chopin departiendo con sus mejores amigos. Dividida en tres áreas temáticas, la exhibición conduce a través del proceso creador del artista romántico. Hasta el 6 de junio, en la Cité de la Musique.

Viena: a través de cartas, fotos y objetos de grandes colecciones vienesas son documentadas las dos visitas que realizó el compositor romántico a la capital de Austria. Hasta el 30 de abril, en Haus der Musik.

Praga: la catedral de San Vitus, en el Castillo de Praga, fue elegida para, el 17 de octubre próximo –cuando se cumplan 160 años de la muerte de Chopin–, mostrar la máscara mortuoria del célebre músico polaco. Ese día, la Orquesta y Coro Sinfónicos de Praga interpretarán el Réquiem de Mozart, la pieza que el propio Chopin pidió para su funeral.

Mallorca: la celda 4 de la Cartuja de Valldemossa, en la zona poniente de Mallorca, albergó durante el invierno de 1838 y 1839 a Chopin. Ahí permanecen el piano Pleyel con el que compuso algunas de sus obras, más el resto de las dependencias del lugar, compuesto por tres habitaciones y un pequeño jardín. Está a 18 kilómetros de la ciudad de Palma.
El año Chopin arranca con un concierto en la celda donde terminó sus 'Preludios'
El doble concierto, que se celebrará en la Cartuja de Valldemossa de Mallorca, estará interpretado por la japonesa Aya Okuyama al piano, Vincent Malgrange al violonchelo y Francisco García Fullana al violín.
La gala concierto estará reservada a veintidós personas, que es la capacidad de la celda en la que Chopin vivió durante su estancia en la Cartuja de Valldemossa y en la que se conserva el piano francés con el que componía.
Aya Okuyama realizará su interpretación con un pianino Pleyel de 1838, restaurado por Olivier Fadini y traído expresamente de París para este concierto, similar al que usó Chopin mientras residió en la Cartuja de Valldemossa y que se conserva en la celda número 4, convertida en museo. Durante el concierto, la pianista Okuyama interpretará los 24 Preludios de Chopin y el violinista García Fullana los nocturnos Op. 9 y Op. 27, en transcripción realizada por el violinista navarro Pablo de Sarasate.
García Fullana tocará el violín 'Ex Posselt', un 'Pressenda' de 1844, de la Colección de Instrumentos Antiguos de Juilliard School of Music. El instrumento perteneció a la violinista americana Ruth Posselt, con el que realizó el estreno del concierto para violín de Samuel Barber y el estreno americano en Nueva York del concierto para violín de Paul Hindemith.
El chelista Malgrange interpretará también algunas obras de Chopin, como Variaciones de 'La ci darem la mano' de Mozart en Si b Mayor Op.2 (1827/8) e Introducción y Polonesa Brillante para violonchelo y piano en Do Mayor Op.3 (1829).


Nuevo museo en honor a Chopin

Con motivo del 200 aniversario del nacimiento de Frederic Chopin, en Varsovia han inaugurado un museo en su honor.


Así, las autoridades polacas han logrado reunir en un solo sitio la mayor colección de objetos del músico . Todo ello tras un arduo trabajo que consistió en recuperar y adquirir todos aquellos elementos que de algún modo se relacionan con su vida, y que estaban dispersos por el mundo.
De este modo se logró el sueño de alzar el museo de Chopin que, además, cuenta con instalaciones modernas que incluyen secciones multimedia y paseos interactivos. Todo dentro del palacio barroco Ostrogski en el que funciona, además, el Instituto Frederik Chopin.
Y así, tras una renovación que demandó tiempo y dinero, se logró dar con el resultado final, un museo de cuatro pisos, cada uno de los cuales se encuentra dedicado a un tema que tiene que ver con una etapa en la vida del genio musical: su infancia en Varsovia, su vida en Francia tras dejar Polonia en 1830, sus viajes al exterior y la etapa final de su vida.
Entonces, los visitantes podrán encontrar en esas habitaciones, objetos tales como su último piano, la máscara mortuoria hecha luego de su muerte, un mechón de su pelo marrón, partituras musicales, dibujos, un pañuelo bordado con sus iniciales y las invitaciones a su funeral, entre otras cosas.

Distintos objetos donde es protagonista Chopin


Todo ello con dos detalles muy interesantes… el canto de los pájaros que recuerda a su estadía en Nohant y el aroma de sus flores favoritas, las violetas.



martes, 25 de maio de 2010

Poemas do mes de maio. Homenaxe a Uxío Novoneyra

Disfrutade dos poemas do mes de maio, de Uxío Novoneyra.










Canta o cuco cala e canta



dos castiñeiros ó val.



Pasa o tempo e non di nada


e volta o cuco a cantar.





FIANDEIRIÑA delgada


sempre metida a fiar


sempre a fiar e soñar


para logo non ser nada



Para logo non ser nada


eso inda está por ver


Pois cas frebas do liño


Ó torcelas de camiño


algo se ha de prender.



Algo se ha de prender


i abofé tiñas razón


que eu estábache mirando


sin pensar que encanto e non


íame namorando








GALICIA digo eu ún di GALICIA

GALICIA decimos todos GALICIA

hastra os que calan din GALICIA

e saben sabemos

GALICIA da door chora á forza

GALICIA da tristura triste á forza

GALICIA do silencio calada á forza

GALICIA da fame emigrante á forza

GALICIA vendada cega á forza

GALICIA tapeada xorda á forza

GALICIA atrelada queda á forza

libre pra servir libre pra servir

libre para non ser libre para non ser

libre para morrer libre para morrer

libre para fuxir libre para fuxir

GALICIA labrega GALICIA nosa

GALICIA mariñeira GALICIA nosa

GALICIA obreira GALICIA nosa

GALICIA irmandiña

GALICIA viva inda

recóllote da TERRA estás mui fonda

recóllote do PUEBLO estás n' il toda

recóllote da HISTORIA estás borrosa.

recóllote i érgote no verbo enteiro

no verbo verdadeiro que fala o pueblo

recóllote pros novos que vein con forza

pros que inda non marcou a malla d' argola

pros que sabe que o home pode ser outra couda

sabemos que ti podes ser outra cousa

sabemos que o home pode ser outra cousa.



mércores, 19 de maio de 2010

Celebración LETRAS GALEGAS





Ademáis da Exposición Etnográfica que realizamos grazas a colaboración de moitas familias e que poderán ver ata finais de maio, realizamos diversas actividades conxuntas o día 14 de maio.


As actividades nas distintas aulas enriquecéronse coa lectura dos murais sobre a figura e obra do poeta do Courel



En primeiro lugar vimos a presentación sobre Uxío Novoneyra que realizou a nosa compañeira María.

A continuación presentamos a recreación do libro de Uxío Novoneyra : Ilda, o lobo, o corzo e o xabarín, elaborado por tódolos cursos do centro, dende educación infantil ata sexto de educación primaria.








Seguidamente os alumnos de 1º e 2º de educación primaria cantaron "Os animais de dous en dous" do grupo Luar na Lubre.

Posteriormente os alumnos de 5º e 6º de educación primaria interpretaron coa frauta doce "Danza das Patelas" e "Teño un amor en Rianxo".
Anxo, un alumno de sexto explicou as diferencias esenciais entre a frauta dóce e o punteiro da gaita, interpretando a continuación: "A saia de Carolina", " A Rianxeira" e o "Antigo Himno de Galicia".
Para concluir o acto na biblioteca cantando o HIMNO GALEGO.








Para concluir as actividades deste día tan sinalado, comezou A BÚSQUEDA DO TESOURO por grupos, un alumno/a de cada curso, dende primeiro a sexto de educación primaria formaban un equipo.



Cada grupo recibiu un documento coas preguntas que debían contestar, tendo que buscar a información polos distintos lugares do colexio, carteis, folios plastificados que están distribuídos polo patio, ...) As preguntas tiñan que contestarse no documento que se lles entregou, e debían participar todos os membros do grupo.














O grupo gañador foi o que tivo as respostas correctas . Os integrantes dese grupo recibiron un agasallo especial e todos os participantes tiveron un diploma de participación. O equipo gañador foi o equipo nº 2.


Os alumnos de educación infantil realizaban outras actividades sobre a figura de Uxío Novoneyra.

Ademáis levaron tamén unha pequena reseña da figura e obra de Uxío Novoneyra e un marcapáxinas, coa figura do poeta do Courel e a imaxe de varios instrumentos galegos.



xoves, 13 de maio de 2010

Actividades para disfrutar coa figura de Uxío Novoneyra como protagonista

Para coñece-lo nada mellor que a súa páxina, onde poderás observar fotografías, vídeos, poemas, ...

Un interesante traballo para realizado por Rosa González do CEIP o Pombal, para educación infantil e primeiro ciclo e outro para o segundo e terceiro ciclo, vos farán disfrutar, clicando aquí.

Outra páxina que é unha referencia indiscutible con motivo das letras galegas é a do seminario galán, con múltiples actividades.

Galicia, unha realidade cultural e artística

Os nosos símbolos identifícanos: a nosa terra, a lingua, o escudo, a bandeira, o himno, o folckore, ...



A nosa terra



O noso escudo
Dende o ano 1833 a rexión de Galicia ten catro provincias: Coruña, Lugo, Ourense y Pontevedra.
Pero antes non era así. Históricamente Galicia tiña 7 provincias: Betanzos, Coruña, Lugo, Mondoñedo, Santiago, Orense e Tuy. Por eso o escudo de Galicia ten 7 cruces.


A Bandeira Galega



O Himno Galego, con música de Pascual Veiga e letra de Eduardo Pondal.

HIMNO GALEGO
¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.


O FOLCLORE é o conxunto de tradicións musicais, artísticas, culturais e costumes dun pobo: as lendas, os ditos populares, a música, os instrumentos, a danza, edificacións típicas : hórreos, ...

O folclore galego, en canto a tradición musical, ten un rico patrimonio de cancións e danzas populares que se recolleron nos nosos pobos durante moitos anos, e aínda se seguen a recoller, e polos que podemos coñecer as características dos pobos, os costumes e tamén o seu xeito de ser ou de pensar ante distintas situacións da vida.

Os cantos populares foron pasando duns a outros e fóronse mellorando co paso do tempo, así que non teñen un só autor, senón moitos, e xorden, por exemplo, dos traballos do campo ou dos labores das mulleres para facer máis levadeiras as actividades cotiás ou, pola contra, das festas nas que se reunía todo o pobo para divertirse e festexar.

Para acompañar os cantos e danzas utilizábanse diversos instrumentos, uns máis coñecidos, como a gaita ou a pandeireta, e outros menos como a zanfona, pero co mesmo valor tradicional.

Dentro dos grupos de instrumentos de percusión da tradición musical de Galicia, distinguimos dous grupos: o grupo constituído por instrumentos coma o bombo, a tamboril, a pandeireta ou o pandeiro, fabricados empregando materiais naturais como madeira, pel de cabra, coiro ou corda de cánabo, denominados membranófonos; e os instrumento denominados idiófonos, como as castañolas ou as culleres, que están feitas pola man do home con distintos materiais como madeira, lousa, metal ou ósos, ou ben son de orixe natural como as cunchas.

O instrumento de percusión máis popular é a pandeireta, que deu pé a que se formaran os grupos de pandeireteiras que animaron, ao longo da historia, as festas e bailes das vilas galegas, principalmente as MUIÑEIRAS, que recibiron este nome porque bailábanse arredor do muíño.

Para que a nosa música e cultura tradicional non se esquezan, existen bandas de gaitas, grupos de pandeireteiras , de bailes e danzas, entre outras agrupacións de música tradicional, que se encargan de manter e transmitir ás novas xeracións o patrimonio artístico galego, utilizando e respectando a forma de expresarse do pobo.

Un claro exemplo está na nosa vila na celebración en xuño do día da Muiñeira, onde sae todo o pobo co traxe rexional galego a bailar a danza máis emblemática da nosa terra.

Outro exemplo e o das exposicións sobre distintos temas galegos: o traxe, a súa tradición, ...

Unha exposición variada e curiosa, sobre trajes regionales gallegos, foi a recollida nun gif , no blog minitas.blogspot.es de trajes regionales gallegos. Se clicades en traxes rexionais galegos, poderedes disfrutar dela.


luns, 10 de maio de 2010

Os poemas de Novoneyra

Eliximos unha serie de vídeos para disfrutar dos poemas de Uxío Novoneyra, e sendo él o protagonista en todos eles.











Agora podedes disfrutas con estes tres poemas cantados do poeta

Uxío Novoneyra en pedra



O gran poeta Uxío Novoneyra tiene un túmulo honorífico da Asociación de Escritores de Lingua Galega cerca de Parada, o seu pobo.

Novoneyra é un excelente poeta, que pinta, con fermosas palabras, a paisaxe, as persoas e os costumes do Courel.

É o "Gran Dicidor" dos valores do Courel.




Escultura de Uxío Novoneyra na Praza Maior de Lugo.

Calendario de Uxío Novoneyra

Cuns paisaxes preciosos e con poemas en cada un deles, esperamos que disfrutedes tanto deste calendario coma nós.
Para acceder a el clicade en calendario

UXÍO NOVONEYRA



Uxío Novoneyra retratado por Pedro Martínez Tavera.


(Parada, Courel 1.930 – Santiago 1.999)


O próximo 17 de maio celébrase o Día das Letras Galegas, que este ano se dedica a Uxío Novoneyra, o poeta identificado coa terra na que naceu, o Courel.
BIOGRAFÍA

Uxío Novoneyra naceu o 19 de xaneiro do 1.930 na aldea de Parada, preto da devesa da Rogueira, no Folgoso do Courel, provincia de Lugo. A súa nai era fidalga e o seu pai un labrego podente.

Novoneyra estudou o bacharelato en Lugo, onde coñeceu a Manuel María, e a intelectuais da xeración anterior, como Luis Pimentel, Ánxel Fole, Ramón Piñeiro,...

Aos 19 anos vai a Madrid, e asiste como ouvinte á Facultade de Letras. Volveu a Galicia para facer o servizo militar, sendo destinado en Santiago. Alí coñece a Carlos Maside e Otero Pedrayo, que infruirán na súa formación e producción literaria.

En 1.962, en Madrid, traballou en programas de radio e televión como comentador e recitador de poesía galega, española ou universal. Nesta época nace o libro Elegías del Laurel y otros poemas (1.966), en edición bilingüe. Frecuenta o emblemático CAFÉ GIJÓN e colabora co grupo “Brais Pinto”.


En 1.966 volveu ao Courel, para atender os pais, xa vellos e enfermos. Coñeceu a Elba Rei, coa que casou en 1.973. Tiveron tres fillos: Branca-Petra, Uxío e Arturo. En 1.982 Novoneyra foi elexido Presidente da Asociación de escritores en lingua galega, cargo que ostentaría ata a súa morte.

Esta responsabilidade fai que se traslade a Santiago. Nesta etapa aumenta a súa actividade pública, especialmente recitais, por centros culturais e de ensino de toda Galicia. É célebre pola súa mestría ao declamar e o seu compromiso coa lingua.

Uxío Novoneyra morre, aos 69 anos, en Santiago de Compostela o 30 de outubro de 1.999, sendo enterrado en Lugo, no cemiterio municipal de San Froilán.


OBRA

Uxío Novoneyra comeza a escribir poesía mo novo. Os seus primeiros poemas datan da súa etapa en Lugo como estudante de bacharelato, aínda que foi en Madrid cando se dedicou seriamente á lírica. A sú obra abrangue obra en lingua galega e castelá.

A paisaxe do Courel é unha constante na súa obra, así como o seu compromiso social e político co nacionalismo galego e coa ideoloxía marxista. A súa obra pretende concienciar para modificar unhas estructuras sociais que ocnsidera inxustas.

Algún dos seus poemas máis célebres foron publicados en revistas moito antes de seren recollidos en libros: por exemplo o Vietnan canto e a Letanía de Galizia.

Portadas dalgúns dos seus libros máis relevantes.



Os Eidos (1.955)


Poemas caligráficos (1.979)

Do Courel a Compostela (1.988)

Poemas da doada certeza (1,994)



Novoneyra publicou tamén tres libros narrativos para nenos: O cubil de Xabarín, Gorgorín e Cabezón e Ilda, o lobo, o corzo e o xabarín, protagonizados por rapazas e rapaces, ambientados na xeografía do Courel e cunha rica linguaxe poética.


sábado, 8 de maio de 2010

Poema da semana 3-7 de maio



Letras galegas 2010:
Uxío Novoneyra, poeta.


Poema da semana:




CANTA o cuco cala e canta

dos castiñeiros ó val.

Pasa o tempo e non di nada

e volta o cuco a cantar.


Uxío Novoneyra.







luns, 3 de maio de 2010

POEMA DE MIGUEL HERNÁNDEZ CON LA VOZ DE LOS ALUMNOS/AS


Gracias a la colaboración de María, que grabó a los alumnos y alumnas de las distintas clases, podemos todos disfrutar del poema MIGUEL HERNÁNDEZ PARA NIÑOS, con música de Chopin. ¡Que lo disfruten!



















Las distintas estrofas fueron plasmadas pictóricamente también por ellos. Os la presentamos a continuación.



venres, 23 de abril de 2010

CELEBRACIÓN DEL DÍA DEL LIBRO. MIGUEL HERNÁNDEZ CON LA VISIÓN DE LOS NIÑOS


Para celebrar el DÍA DEL LIBRO, trabajamos la figura y obra de Miguel Hernández en las aulas. Basándonos en el poema de Carmen Gil: "Miguel Hernández para niños", http://www.poemitas.com/, todos los niños/as y profesores los niños se convirtieron en los auténticos protagonistas, declamando dicha poesía.


<



/div>










Las estrofas trabajadas fueron además plasmadas pictóricamente por los niños . Con este material, su biografía y el cd de recursos didácticos, elaboraremos un libro, que pasará a formar parte del fondo de la Biblioteca CROCAIO. Plasmaron también, otros poemas o dibujos referidos a la obra o vida de este gran poeta.

mércores, 21 de abril de 2010

Boletín día del Libro 3º Ciclo

BIBLIOTECA CROCAIO


23 DE ABRIL,
DÍA DEL LIBRO



HOMENAJEAMOS A

M I G U E L H E R N Á N D E Z





Y A CHOPIN




Leer es... soñar, recitar, actuar, buscar y encontrar;
Imaginar lugares lejanos y hasta allí viajar.
Borramos malos recuerdos cuando leemos;
Recordamos lo maravilloso, y soñamos con lo que vendrá.
Otros, los que no leen, se pierden todo lo que nosotros vemos.
BIBLIOTECA CROCAIO

Miguel Hernández (1910-1942),
poeta y dramaturgo español .
Para conocer al poeta: biografía, poemas, libros para niños, recursos didácticos, ver el blog de la biblioteca
http://crocaiodesampaio.blogspot.com/


MIGUEL HERNÁNDEZ PARA NIÑOS

Ilustrador J. Ramón Alonso.
Editorial: Susaeta.
Con una cuidada selección
de poemas y fantásticas
ilustraciones.



MIGUEL HERNÁNDEZ PARA NIÑOS Y NIÑAS... Y OTROS SERES CURIOSOS.
Ilustradora: Dinah Beatriz Salama.
Editorial: Ediciones de la Torre. Incluye 23 poemas



Joan Manuel Serrat .El primer disco de 1.972 recogen entre otros los siguientes poemas: “El niño yuntero”, “Nanas de la cebolla” o “Elegía a Ramón Sijé”, “Para la libertad”,…
El disco del 2.010 Hijo de la luz y de la sombra, incluyen: “Uno de aquellos”,

“Al soldado internacional caído en España”, “Si me matan bueno”, …

CAMIÑO DA FANTASÍA
Autor : Xosé Antonio Perozo ;
Il. Xaime Asensi. Sotelo Blanco
Relato das aventuras de Xacinto, o Toto, o Chovo e o Canete que, acompañados dos seus respectivos animais, o can Crispín, a gata Morita e o papagaio Rodolfo,emprenden unha aventura na que seguindo un mapa chegarán á Cidade de Fantasía

BARRO DE MEDELLÍN
Autor: Alfredo Gómez Cerdá
Editorial: Edelvives

Para Camilo y Andrés los días transcurren
vagabundeando por las calles de su barrio en
Medellín, el mejor lugar del mundo. Lo que no
imaginan es que su entrada fortuita al Parque Biblioteca tal vez cambie sus vidas.
LOS TRES DESEOS. Autor: Ricardo Alcántara.
Il Montse Tobella. Bambú-Combel
Nicolás no es feliz: quiere ser un niño especial y cree que ha nacido en el lugar equivocado. Le gustaría ser príncipe, un poderoso rey…¡o un pirata y surcar los mares! Un día un genio grandote le concede tres deseos. Acabará dándose cuenta de que lo que en realidad desea es lo que ya tiene.

F. CHOPIN.
Autor: Mayer Skumanz, Lene.
Lóguez Ediciones.

Un libro para conocer y disfrutar
conociendo y escuchando música de
este ilustre compositor.




MUSICANDO CON...
CHOPIN Y LAS SÍLFIDES.
Autora: Montse Sanuy. Violeta M.
Editorial: Susaeta Ediciones.
Con este libro- cd , los niños/as podrán acercarse a la obra y música de Chopin.


El año 2010 ha sido oficialmente declarado como
“El año de Chopin” por el parlamento polaco.
Este año se presenta una oportunidad única para todos los admiradores de la música de Chopin, “el poeta del piano”; para comprender mejor su obra y el fondo de la tradición musical polaca.