Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil en 1996 e autora de máis de medio cento de libros.
BIOGRAFÍA
Naceu en Xeve (Pontevedra-1951). Dende os dezanove anos, exerce a profesión de mestra. Foi daquela cando se mergullou nas augas da creación literaria como autora e directora de varias pezas teatrais representadas polo seu alumnado, algunhas recollidas na publicación Recursos teatrais para a expresión dramática na escola publicada en Edicións Xerais.
Unha das súas inquietudes é a investigación etnográfica. Dirixindo ós seus alumnos e alumnas participou en concursos promovidos pola Xunta de Galicia, o Museo de Pontevedra... (traballos galardoados con diferentes premios).
Xunto con Mariano García, publicou O libro da empanada, Festas gastronómicas de Galicia e Repostería en Galicia, todos eles en Edicións Xerais. Colabora en prensa e revistas especializadas, así como en diversos eventos literarios (congresos, xurados, pregóns, charlascoloquio, mesas redondas...), desenvolvendo conferencias relacionadas coa LIX, a Gastronomía... Tamén colaborou en proxectos de lectura de diferentes editoriais con textos literarios propios.
No ano 1991 deuse a coñecer no mundo das publicacións coa novela xuvenil Mutacións xenéticas. No ano 1996 foille concedido o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil coa novela O misterio dos fillos de Lúa. A maior parte da súa obra está traducida a tódalas linguas do Estado, tamén ó Portugués.
“Aprendí que los mundos que inventemos para niños y niñas han de: servir de motivo de reflexión, de discusión...
reivindicar la igualdad de sexos...
cultivar las ideas de paz, de justicia, de tolerancia, de defensa de la naturaleza, de respeto a los demás...
reivindicar la igualdad de sexos...
cultivar las ideas de paz, de justicia, de tolerancia, de defensa de la naturaleza, de respeto a los demás...
He sabido...
que hemos de tener cuidado con la xenofobia, el racismo, el consumismo... decir no a la violencia.
Aprendí que he de huir de las historias ñoñas. Sencillas, pero no simplonas.
Aprendí que he de huir de las historias ñoñas. Sencillas, pero no simplonas.
Que la literatura infantil y juvenil no ha de matar curiosidades, sino despertarlas.
Que en el lenguaje de los niños se pueden expresar los pensamientos más profundos.
Que en el lenguaje de los niños se pueden expresar los pensamientos más profundos.
Y además he sabido que:
hemos de ayudar a crear lectores... “
hemos de ayudar a crear lectores... “
Ningún comentario:
Publicar un comentario